Na mijn kennismaking met de Commodore Amiga 500 kwam daar in 1992 de Amiga 1200. Nog mooier, erg gelikt qua uiterlijk en met nóg betere hardware dan zijn voorganger.

Een Amiga 1200 uit de collectie

Ook ik kon niet achterblijven en moest en zou er eentje hebben. Gelukkig werkte ik in die tijd parttime bij een bouwmarkt en kon ‘m uiteindelijk kopen. Wanneer het was weet ik niet meer precies, het was sowieso in de zomer van 1992. Het was namelijk pokkeheet in de bus die ik nam naar Dokkum! In Dokkum zat destijds een filiaal van Barlage Computer Hardware en zij waren de enige die de A1200 HD voor een normale prijs verkochten: fl.1200,- om precies te zijn.

De reis duurde lang, door de hitte vermoed ik, maar uiteindelijk was ik dan in het Friese Dokkum. De gezochte locatie was de boterstraat en die kon ik natuurlijk niet vinden. Maar eens even een voorbijganger de weg vragen dacht ik:

“Meneer ik zoek de boterstraat”
-“wat hear, de bôôterstraat?”
“Ja, de bo-ter-straat”
-“ooooh, jo wolle nâr de butterstrjítte” *mompelbrabbel*

Goed, mijn eerste kennismaking met een rasechte stugge Fries was een feit. Maar goed, de beste man wees in elk geval de richting die ik moest lopen.

Weldra was ik in de winkel en overhandigde de e-nor-me aderlating en liep ik zo snel als ik kon met die enorme doos (Amiga Magic-pakket) naar het busstation. Hoe ik thuisgekomen ben weet ik niet meer, maar ik weet wel dat er een wereld voor me openging! Een Amiga 1200 en hij was me daar toch snel, 14Mhz, veertien hele Megahertzen, maar vergelijk het niet met een PC want het was vele male sneller en mooier dan een PC uit die tijd.

Uiteindelijk een modempje erbij gekocht en ik kon de BBS’en afzoeken naar software, want ja, dat deed je toen ook al niet legaal.

Na een aantal jaren kwam er helaas een einde aan het Amiga-tijdperk. Commodore had idiote beslissingen genomen en werd uiteindelijk verkocht aan Escom (dat zelf nog een tijdje A1200’s maakte) en vervolgens weer naar een andere partij. De merknaam Amiga kwam weer in handen van een derde partij en toen was het afgelopen,…en dit artikel ook.

Ja, dat was leuk: de Commodore Amiga en wel de Amiga 500 om precies te zijn. Ergens in 1991 kocht ik er eentje, om vervolgens helemaal verknocht te raken aan deze ijzersterke computer.

foldertje van een Amiga 500

Tegenwoordig misschien niet meer zo bekend, maar wat was ie beter dan een doorsnee personal computer!

Dedicated beeld-, geluid- en controllerchips, andere merken keken hun ogen uit, zelfs Apple!

Na enige tijd schafte ik een externe harde schijf aan van maar liefst 120Mb: de GVP HD8+. Dit maakt het een heel veelzijdige computer waarop ik menig spelletjes gespeeld heb  maar ook verslagen voor school op heb gemaakt. Dit alles werd op een Star LC20 uitgeprint, op kettingpapier.

Star LC-20

Die specifieke Amiga 500 heb ik niet meer, de externe harde schijf heb ik nog steeds en die zit nu gekoppeld aan één van m’n Amiga 500’s uit de collectie Amiga’s. Tegenwoordig zijn Amiga’s gelukkig niet meer zo verschrikkelijk duur als destijds, dus één meer of minder maakt niet uit en het is handig voor de onderdelen.

Púre nostalgie!

Je kon voor de Amiga 500 ook nog een acceleratorkaart kopen, dat lag helaas wat buiten mijn budget. Tegenwoordig zijn ze nog steeds veel te duur en dus laat ik dat maar achterwege.

Spelletjes die ik veel gespeeld heb op de A500: Lure of the Tempress, Zool, Syndicate, Shadow of the Beast, F29 Retaliator, Pinball  Dreams, Pinball Fantasies en nog veel meer. Het schurkte (!) al tegen de tijd aan dat ik op de analistenschool terecht kwam en kennis maakte met twee nieuwe vrienden die ook affiniteit hadden met de Amiga. Misschien dat ik daar in een later artikeltje wat aandacht aan besteed.