Muziek dus. Toen ik het stukje van de MiG-23 aan het schrijven was speelde op de achtergrond USSR van Eddy Huntington, een stukje Italo uit de jaren 80, erg leuk.
Eddy Huntington – USSR
Ja en dan ga je eens bedenken wat voor nummers er eigenlijk allemaal zijn met ongeveer hetzelfde thema: de USSR.
Even wat uit de mouw schudden:
Pet Shop Boys – Go West (1993, cover van de Village People overigens)
Frankie goes to Hollywood – Two Tribes (1984)
Genesis – Land of Confusion (1986)
Sting – Russians (1985)
En nog een 90’s toegift, het heeft verder niks te maken met USSR of de koude oorlog, het begint slechts met een Russisch zinnetje: Американская фирма Transceptor Technologies приступила к производству компьютеров Персональный спутник en dat betekent zoveel als -de Amerikaanse firma Transceptor Technologie heeft een personal computer genaamd Spoetnik (=reisgenoot) in produktie genomen-
Onderlinge verbanden (en herinneringen) leggen via muziek, reuk, tast of wat dan ook. Een bekend fenomeen waar de meesten wel iets mee hebben, de één meer dan de ander. Ik heb dat met de meest uiteenlopende dingen, maar vooral met muziek.
Nou kan ik wel een hele psycho-analyse gaan typen maar het lijkt me verstandiger eens wat voorbeelden op tafel te gooien. Gewoon omdat dat kán én om uiteraard een reactie uit te lokken van goede vriend Christiaan.
Exhibit 1:
Philips cassettebandje model C-60 uit het jaar nul. (1979 waarschijnlijk)
Associatie: James Last – Happy Music van Trumpet a Go Go vol 2
Dit is een makkelijke want het staat er ook daadwerkelijk op.
Exhibit 2:
Het maakt tegenwoordig niet uit waar ik Seal zijn nummer Crazy speel, ik word altijd meteen meegezogen naar 1991 toen ik nog op de analistenschool zat. Het nummer stond op een verzamel-CD die ik vrijwel altijd in mijn, voor die tijd, zeer luxe discman had. Seal – Crazy betekent dus: bus lijn 2, via Grote Markt lijn 61 naar de Poortstraat. Wel saai trouwens, steeds dezelfde CD zo achteraf.
Exhibit 3:
Baltimora – Tarzan Boy. Hehe, een voor de hand liggende relatie met dit nummer is natuurlijk het hangen aan een liaan. Ware het niet dat we in 1982 op school tijdens apekooi dit ook daadwerkelijk deden. Goed Italo-nummer overigens, vind ik. Gelukkig doe ik tegenwoordig niet meer zoveel apekooi dus die kant van de associatie leg ik niet, maar als ik ’t nummer hoor moet ik daar wel aan denken. Good times!
Exhibit 4:
En toen woonde ik opeens op mezelf. Wat speelde er op MTV toen ik de TV voor het eerst op mijn kamer aanzette?
Freedom! At last.
Exhibit 5: Zie je een button (zo’n ding van metaal of plastic met een speld) dan denk ik eigenlijk alleen maar Doe Maar. Er waren wel meer buttons in 1981, maar op een of andere manier zag ik alleen maar veel, heel veel buttons in groen/paars van Doe Maar. Willekeurig nummer is goed, een button=Doe Maar.
Willekeurig nummer van Doe Maar dan maar, maar niet een single, want die kennen we allemaal inmiddels wel.
Ik besloten er maar een multi part post van te maken. Deel 2 volgt over een tijdje wel, als ik zin heb. ’t Is ook teveel om op te noemen.
