Handig als die bookmarks, alleen na verloop van tijd heb je er zo enorm veel dat je niet meer weet of links nog wel werken en of je ze dubbel hebt.

CheckPlaces voor Firefox lostte deze problemen op, het zoekt naar duplicaten, ongeldige links en comprimeert de places.db ook nog eens.

Update: 19-10-2013. De plugin is weg 🙁

Per heden staat Geduldloos.com (en overige hobby’s) te stomen op een nieuwe server, de oude was veel te traag en zóóó 2008. (Dat kan écht niet meer hoor, hoor ik Maik de Boer al zeggen)

Deze server staat niet in der Heimat zoals de oude maar in Nederland, in Groningen zelfs! (Sig Telehousing for the win)

Technische Scheisse:

• Voor de verandering eens netjes 2 IPv4-adressen en als extraatje 10 IPv6-adressen, kan ik daar ook eens mee rommelen.
• Bescheiden 30Gb HDD
• 512Mb RAM; das prima te doen met Ubuntu Server. Goodbye OpenSuSe o/
• 2TB Traffique; dat maak ik niet op.

Muziek dus. Toen ik het stukje van de MiG-23 aan het schrijven was speelde op de achtergrond USSR van Eddy Huntington, een stukje Italo uit de jaren 80, erg leuk.

Eddy Huntington – USSR

Ja en dan ga je eens bedenken wat voor nummers er eigenlijk allemaal zijn met ongeveer hetzelfde thema: de USSR.

Even wat uit de mouw schudden:

Pet Shop Boys – Go West (1993, cover van de Village People overigens)

Frankie goes to Hollywood – Two Tribes (1984)

Genesis – Land of Confusion (1986)

Sting – Russians (1985)

En nog een 90’s toegift, het heeft verder niks te maken met USSR of de koude oorlog, het begint slechts met een Russisch zinnetje: Американская фирма Transceptor Technologies приступила к производству компьютеров Персональный спутник en dat betekent zoveel als -de Amerikaanse firma Transceptor Technologie heeft een personal computer genaamd Spoetnik (=reisgenoot) in produktie genomen-

Snap! – The Power (1994)

Een Poolse MiG-23

De MiG-23, een van mijn favoriete straaljagers van de voormalige Sovjetunie. Ja, Sovjetunie want ik associeer die kisten heel erg met die tijd en ik was en ben enorm fan van het Russich materieel en nee ik ben geen communist. Alles staat dat ding mooi, van saai effen grijs tot camouflagekleur en er zijn nogal wat verschillende uitvoeringen qua beschildering geweest. Ook aan verschillende types was er geen gebrek en er was zelfs nog een variant van, de MiG-27. Deze was bedoeld voor nachtvluchten.

Heb deze kist helaas nog nooit in het echt ergens gezien en zou ook niet eens weten of deze wel eens op een vliegshow is geweest.

Wat mooi is aan de MiG-23 zijn de verstelbare vleugels, deze kunnen van swept wing naar deltaconfiguratie wat de vliegeigenschappen ten goede komt op elke snelheid.

MiG-23 aangezichten (tekening: Kaboldy)

Ik vraag me zo af of er wel een straaljager is met meer subtypes dan deze: MiG-23, 23S, 23SM, 23U, 23UB, 23MP, 23MS, 23MF, 23M, 23P, 23MLA, 23ML, 23MLD, 23B, 23BN, 23BK, 23BM en de eerder genoemde MiG-27 met ook weer een stuk of 9 substypes. Hoewel, nu ik het zo opschrijf daagt me dat de MiG-21 dit royaal overschrijdt, ook een favoriet van me uiteraard. Moet er wel bij zeggen dat hoewel ik het materieel van Rusland/Sovjetunie mooi vindt dat dit niet geldt voor het spul van vóór de jaren 50.

Maar weer eens een stukje over mijn favoriete computer, de Amiga.

Had ik het in de vorige twee delen over de A500 en de A1200, welke ik vroeger daadwerkelijk had, ga ik het nu hebben over de twee vreemde eenden in de bijt: de Amiga 500+ en de Amiga 600.

Amiga 500+

De Amiga 500+ kwam uit rond 1991, de periode dat men bij Commodore eigenlijk begonnen was met een hele nieuwe lijn. Maar toch kwam deze Windows Vista onder de Amiga’s er. 1Mb chip-memory, het dubbele van wat een reguliere Amiga 500 had. Heel leuk, extra geheugen, voor de rest niets extra’s. Ja, dit was de zogenaamde ECS-chipset, iets andere chips met betere prestaties etcetera. En daar zat ‘m nou ook net het probleem: veel spellen deden het niet en die mooie demo’s bleven hangen op het “moment supreme”.

Nu was chip-memory toch wel degelijk van wezenlijk belang , immers, je kon voor wat betreft muziek produceren die extra chip nu juist wel gebruiken. Het zit ‘m daarin ook in de architectuur van de Commodore Amiga, je had chip-memory en fast-memory. Chip was voor veel software heel belangrijk omdat dit rechtstreeks adresseerbaar was vanuit alle componenten, fast-mem was alleen beschikbaar voor de CPU. Klein detail aan de A500+: er zaten nieuwe labeltjes op! Voor de rest “same old, same old”.

Gemiste kans, maar niet een computer die je helemaal moet afschrijven. Hij mist ook in mijn collectie want ze zijn minder gemaakt en blijkbaar ook “en masse” weggegooid.

Amiga 600

Jaaa, het nieuwe design van de laatste generatie Amiga’s. Net zoals de A1200 een nieuw fris uiterlijk en helemaal bij de tijd. En wat een schatje, een soort mini-1200, maar zeker niet minder. De eerste keer dat ik ‘m zag was thuis bij Paul, hij maakte er modjes op, volgens mij tot diep in de nacht.

Maar wederom was dit toch weer een soort Windows ME onder de Amiga’s. Het was welliswaar een nieuw model, maar onder de motorkap was het nog steeds een VW Golf 1. Belachelijk! Er zat een ordi 68000 in van Motorola terwijl de A1200 een EC68020 had! Dus 7MHz tegen 14MHz, niet bepaald een wolf in schaapskleren, meer een soort van BMW met een Mini-motor.

Ik zou eerlijk gezegd niet zo snel iets kunnen bedenken waarom dit nou zo’n hele speciale Amiga zou moeten zijn. Het is wel weer zo’n niche-ding als de A500+, nergens meer te vinden bijna. Gelukkig heb ik er wel eentje, die van Paul. (via Christiaan, want die snapte er niks van. Windows-adeptje hè, hmptjah)